Równoważny system czasu pracy może być wprowadzony, jeżeli jest to uzasadnione rodzajem pracy lub jej organizacją. Dopuszczalne jest przedłużenie dobowego wymiaru czasu pracy, nie więcej jednak niż do 12 godzin, w okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 1 miesiąca. Przedłużony dobowy wymiar czasu pracy jest równoważony krótszym dobowym wymiarem czasu pracy w niektórych dniach lub dniami wolnymi od pracy. W wyjątkowych i szczególnie uzasadnionych przypadkach okres rozliczeniowy może być przedłużony do 3 miesięcy. Natomiast przy pracach uzależnionych od pory roku lub warunków atmosferycznych okres rozliczeniowy, może być przedłużony, nie więcej jednak niż do 4 miesięcy.
Doba pracownicza.
Doba pracownicza to kolejne 24 kolejne godziny, poczynając od godziny, w której pracownik rozpoczyna pracę zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy, art. 128 § 3 pkt 1 ustawy dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy – dalej k.p. Jeśli zatem pracownik rozpoczyna pracę o godzinie 8.00, to jego doba pracownicza trwa do godziny 8.00 następnego dnia. Odpowiednio praca rozpoczynana przed 8.00 następnego dnia będzie pracą w tej samej dobie pracowniczej.
Jeśli pracownik rozpocznie pracę w tej samej dobie pracowniczej pomimo przepracowania bobowej normy czasu pracy to wtedy wystąpią godziny nadliczbowe (art. 151 § 1 k.p.).
Odpoczynek.
Zgodnie z k.p. pracownikowi przysługuje w każdej dobie odpoczynek dobowy równy 11 godzinom (art. 132 § 1 k.p.).
W przypadku stosowania systemu równoważnego pracownik ma prawo do odpoczynku dobowego po zakończeniu przedłużonej dniówki roboczej. Wymiar odpoczynku musi odpowiadać co najmniej liczbie przepracowanych godzin.
8/40.
Wprowadzenie systemu równoważnego zwalnia pracodawcę ze sztywnego przestrzegania 8-godzinnej normy dobowej, jednak nie z przeciętnej 40-godzinnej normy tygodniowej. Przy czym “przeciętnie” 40-godzinna norma stosowanie systemu równoważnego wymaga odrębnego planowania pracy dla każdego okresu rozliczeniowego, w oparciu na obowiązującym wymiarze czasu pracy.