Pracownik powinien dostarczyć zwolnienie lekarskie obydwu pracodawcom. Jeżeli w jednym zakładzie pracy będzie na zwolnieniu, a w drugim będzie wykonywał pracę, to straci prawo do wynagrodzenia chorobowego lub zasiłku za cały okres zwolnienia lekarskiego.
Zatrudniony u jednego pracodawcy pracownik powinien mieć zwolnienie lekarskie wystawione jednocześnie dla dwóch pracodawców u których jest równocześnie zatrudniony. Pracownik nie powinien przebywać jednocześnie na zwolnieniu w jednej firmie, a świadczyć pracy w drugiej. W tym przypadku musi liczyć się z utratą wynagrodzenia lub zasiłku chorobowego za cały okres zwolnienia.
Lekarz wystawia zwolnienie lekarskie pracownikowi, jeżeli stwierdzi, że jest on niezdolny do pracy (art. 53 ust. 1 Ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (dalej jako „ustawa zasiłkowa). Lekarz powinien wystawić zwolnienie na okres przewidywanej niezdolności do pracy. Osoba ubezpieczona, która wykonuje pracę zarobkową w czasie orzeczonej niezdolności do pracy, traci prawo do zasiłku chorobowego za cały okres tego zwolnienia (art. 17 ust. 1 ustawy zasiłkowej).
Pracodawca, który ma podejrzenie, że pracownik wykorzystuje zwolnienie lekarskie niezgodnie z celem zwolnienia, może skontrolować prawidłowość jego wykorzystania (§ 5 rozporządzenia w sprawie sposobu wystawiania zwolnień lekarskich). Kontrola pracownika polega w szczególności na stwierdzeniu, czy pracownik nie wykonuje w czasie zwolnienia pracy zarobkowej, a także czy nie wykorzystuje zwolnienia lekarskiego od pracy niezgodnie z jego celem. Jeżeli pracodawca stwierdzi, że pracownik wykorzystuje zwolnienie lekarskie niezgodnie z jego celem – pracownik straci zasiłek chorobowy (wynagrodzenie za czas choroby) za cały okres zwolnienia lekarskiego.
Pracownik będzie miał jednak prawo do wynagrodzenia za pracę, którą wykonywał w tym okresie w firmie (art. 80 Kodeksu pracy).
Zakaz działalności zarobkowej, pod rygorem utraty świadczeń chorobowych, oznacza zakaz wszelkiej pracy zarobkowej, bez względu na to, czy jest świadczona legalnie czy nielegalnie i bez względu na jej wymiar (wyrok Sądu Najwyższego z 5 kwietnia 2005 r., SN I UK 370/04).
Osoba chora po otrzymaniu zwolnienia powinna przestrzegać wskazań lekarza. Jeżeli więc lekarz stwierdził, że chory powinien leżeć, to pacjent powinien stosować się do tego zalecenia. Obowiązek przebywania w domu w okresie choroby dotyczy również zwolnień lekarskich z adnotacją, że pacjent może chodzić. Taka informacja na zwolnieniu lekarskim pozwala pacjentowi na wykonywanie zwykłych czynności życia codziennego, np. wyjścia na zabiegi, po leki, po niezbędne zakupy itp. Nie upoważnia jednak do świadczenia w tym okresie pracy na rzecz innego pracodawcy.
Artykuł 17 ustawy zasiłkowej wprost pozbawia prawa do zasiłku chorobowego, jeżeli pracownik w trakcie zwolnienia lekarskiego świadczył pracę. Jednak orzecznictwo sądowe jest w tych sprawach niejednolite. I tak, zdaniem Sądu Najwyższego wykonywanie innej pracy zarobkowej w okresie zwolnienia lekarskiego od pracy jest wystarczającą przesłanką utraty prawa do zasiłku chorobowego za cały okres zwolnienia (wyrok z 12 sierpnia 1998 r., II UKN 172/98, OSNP 19999/16/522). Równocześnie Sąd Najwyższy dopuścił, aby pracownik zatrudniony w dwóch zakładach pracy mógł w jednym z nich pobierać zasiłek, a w drugim wykonywać zatrudnienie, jeżeli ta druga praca nie wpływa na pogorszenie jego stanu zdrowia (wyrok z 11 lutego 1999 r., II UKN 467/98, OSNP 2000/7/290).